გერგეტის სამების „მატიანე მოსახსენებელი სულთა“ (ქართველი მეფეები და არაგვის ერისთავები)

ტექსტები

გერგეტის სამების მატიანე მოსაჴსნებელი სულთაჲ.

„მატიანე მოსაჴსენებელი სულთა“:

ვინაჲთგან ინება სიბრძნემან ღ[მრ]თ[ისა]მან [არა]რაჲსაგან  არსებად მოყვანებაჲ კაცობრივისა  ბუნებისაჲ და მიწაჲ კაცად პირმეტყუჱლად  დაჰბადა და სული მისი ცხოველი შთაჰბერა  და ბრწყინვალე იგი ნათლისა სამოსელი შეჰმოსა  და ყოველთა მთავრად სამოთხეს დაადგინა,  ედემი განსასუენებლად დაუმკჳდრა  და ყო იგი მღვდელ. მეფე და წ[ინა]წ[არმეტ]ყ[უე]ლ. ხოლო მტერმან ესე ვითარისა პატივისათჳს შური აღიღო, ღმერთყოფაჲ  აოცნა და მცნებაჲ ღ[მრ]თისაჲ შეურაცხყო და სამოთხით  განიდევნა და ტყავისა სამოსელი შეემოსა და ყოველთა ნათესავთა მისთა ხრწნილებაჲ და სიკუდილი დაგჳმკჳდრა:

ხოლო მეუფემან კ[უ]ალად მოწყალებით მოიხილა და თანაარსი ძე მისი ზეცით ქ[უჱ]ყანად გარდამოავლინა,  ქალწულისა მარიამისაგან განჴორციე[ლ]და, ვნებანი  თავს ისნნა და სიკუდილი ნეფსით დაითმინა,  ჯოჯოხეთი წარმოტყუჱნა, ეშმაკი შეკრა, ადამ და  ყოველნი ნათესავნი მისნი აღმოიყვანნა და პირველსავე  პატივსა და სამოთხისა მკჳდრობასა ღირს  ყუნა და გჳწოდს ყოველთა განსუჱნებად საშუჱბელსა  სამოთხისასა, რომლისა ღირსმცა ვართ  მადლითა და კაცთ-მოყუარებითა უფლის ჩ[უე]ნისა  იესუ ქრისტესითა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ. კირიელეისონ,  კირიელეისონ, კირიელეისონ. უფალო, შეგჳწყალენ,  უფალო, გვაკურთხენ!

მეფეთა მოსახსენებელი (ძველი ფენა)

რომელმან პირველ ყოველთა მეფეთა იცნა ჭეშმარიტი ღმერთი, ქრისტე მეუფე და დადვა საფუძველი ქრისტიანობისაჲ და განანათლა ქუჱყანაჲ საქართველოისაჲ ქადაგებითა წმიდისა ნინო მოციქულისაჲთა სული დიდისა ღმ{რ}თივ გჳრგჳნოსნისა მეფეთ მეფისა მირიანისი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული დედოფალთა დედოფლისა ნანაჲსი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული ყოველთა მეფეთა უწარჩინებულესისა დიდისა ვახტანგ გორგასლისაჲ კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული დედოფალთა დედოფალთაჲ ბალენდუხტ და ელენესი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული ძისა მათისა დაჩი მეფისაჲ კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული ბაგრატ, დავით და ადარნასესი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული დიდისა დავით აღმაშენებელისაჲ კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე.

მეფეთა მოსახსენებელი (ახალი ფენა)

სული ბაგრატისი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. და მეუღლისა მათისა კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. და ძეთა მათთა: გიორგისი და კოსტანტინესი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე.

სულსა მის ყოვლისა აღმოსავლეთისა ვიდრე დასავლეთამდის ჴელმწიფედ ფლობით მპყრობელსა, მეფეთა შორის წარჩინებულსა ალექსანდრეს შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღ{მერ}თმან. სულსა დედისა მათისა ნათიაყოფილსა ნინოსა შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღმერთმან. სულსა დედოფალთა დედოფლისა თამარისასა შ[ეუ]ნდოს ღმერთმან. ძენი მათნი მშუჱდობით დაიცუნეს ღმერთმან და ცოდვანი მათნი შ{ეუ}ნ{დნე}ს ღმერთმან.

[ს]ული დიდისა ღ{მრ}თივ გუირგჳინოსნისა მეფჱთა მეფისა გი[ორ]გისი კურთხეულ იყავნ. ათაბაგთა ასულსა დედოფალთა დედოფალსა თამარს სული კურთხეულ იყავნ. ამინ.  [ს]ული პატრონისა დედოფალთა დედოფლისა ნესტარდარეჯ\ნისა კურთხეულ იყავნ და ცოდვანი მისნი შეუნდვენ ღმერთმან.

სული ღ[მრ]თივ გურგ[ჳი]ნოსნის მეფეთ მეფისა კოსტ[ა]ნტ[ი]ნესი კურთხეულ იყნეს უკუნისამდე. სული დედოფალთა დედოფლისა თამარის კურთხეულ იყნეს უკუნისამდე.

აქა ძე გ[იორგისა]ჲ მეფეთ მეფისაჲ ვახტანგ მეფედ იქმნა, შეწევნითა წ[მიდ]ისა სამების[ა]ჲთა. ქრონიკონი იყო: რჲიბ: -- დღეგრძელობით და კურთხე[უ]ლ ამყოფე, წმიდაო სამებაო, ამიერ და უკუნისამდე, ამინ: სოფელი შემოგწირა ქუაბი. ვინცა გამოგწიროს, ანუ მეფემან ანუ სხუამან მებატონემან, რისხავსმცა წმიდაჲ სამებაჲ, ერთარსებ[ა]ჲ. კრულმცა არს სული მისი. ნესტორ და ოროგინეს თანამცა დაის[ა]ჯების. დამამტკიცებელნი ღმერთმან აკურთხნეს. ამინ.

„მატიანის“ დაბოლოება

ძმანო და მამანო! აღვიდეთ პირველისავე მიმართ სიტყჳსა. ვთქ[უა]თ ყოველთა: მეფე ჩვენი: სახელით. მრავალ ჟამიერ ყავნ უფალო ღმერთო, ამინ. საყდარი ესე მყუდროებით და უშფოთველად დაიცვას ღმერთმან. ამინ. საყდრისა ამის მოსავთა, მადიდებელთა, მატიანესა შინა აღწერილთა და გარეშემო დასაფლავებულთა ყოველთა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. რომელთა საყდარსა ამას შემოწირეს ქუჱყნად, სოფლად, გლეხად, ვენაჴად, მიწად, ყოველთა შ[ეუნდვე]ნ ღმერთმან. რომელთა საყდარსა ამას შემოწირეს წიგნად, ხატად, ჭურჭლად, სანთლად, საკუმევლად, ოქროდ, ვეცხლად მხჳმედ, ზედაშედ, ყოველთა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. რომელნი საყდრისა ამის ერთგულად მოსამსახურენი იყვნენ. სიტყჳთ და საქმით -- ყოველთა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. რომელნი საყდრისა ჩუჱნისა დაკლებისა, მიხუჱჭისა, მოტაცებისა და დამცრობასა მდომელნი, ურჩნი, წინააღმდგომნი და მაცილობელნი -- იყუნენ კრულ, წყეულ და შეჩუჱნებულ, უკუნისამდე ამინ.

ერისთავთა მოსახსენებელი

სული შანშესი და ძმისა მათისა ვახტანგისი კ[ურთ]ხ[ეუ]ლ იყავნ უკუნისამდე. სული ყოველთა ერისთავთა შაბურის ძეთა კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული ერისთავთა ერისთვისა ჭუჭაისა კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული ერისთავთა ერისთვის ვარამისი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული მათისა მეუღლისა დაბდაჲსა კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული ერისთავთა ერისთვისა ვახტანგისი კურთხეული იყავნ უკუნისამდე. სული ერისთავთა ერისთვისა მიქაჲსა კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული დისა მათისა ელენესი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე.

[სულსა] [ჩ]ა. ახისა შვილისა იოვანესა შ[ეუნდვე]ნ ღ{მერთმა}ნ [წმიდამან] სამე[ბამან], სულსა [ვმნ] უკსა [მღდელისასა?] ... ... .... სული ერისთავთა ერისთვის ნუგზარისი კურთხეულ იყ[ა]ვ  უკუნისამდე. სული მათის მეუღლისა დედისიმედისა კ[ურთ]ხ[ეუ]ლ იყავ უკუნისამდე. სული ძეთა მათთაი ლომის და შაბურისი კ[ურთ]ხ[ეუ]ლ იყ{ა}ვ. სული ერისთავთა ერისთვისა [ვა]მიყის  [შ]ვილისა [ო]მარ ... ... . [ღ[მერთმა]ნ... სულსა მათისა მეუღლისა ... . ა რ მ ... .. [შა]ბუ[რ]ას [?] ... . . ... ... .. მისსა მეუღლესა მეფისა ასულის მარიამს შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ ა[მი]ნ. სულსა უჯარმელის ძისა თაყიადინისსა შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღმერთმან, ამინ. სულსა მათისა მეუღლისა ვახუშტის ასულისა [ნ]ესტანჯარს ცოდვანი მათნი შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღმერთმან. ა[მი]ნ. ო[ჳფალო]. ძესა მათსა როინს შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ, ო[ჳფალო]. ჴურვალის ძისა ასულსა ესნათობს შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. ს[უ]ლსა ერისთავთა ერისთვისა ნუგზარისსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა მათისა მეუღლისა გულდაბისსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა ერისთავთა ერისთვისა შაბურისსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა თოთიაურასა ლალიაჲსსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ.

ქ[რისტე]. თინას და მის შვილთა შეუნდნეს ღმერთმან. ქ[რისტე]. სულასა [!] მახარებელსა შე[უ]ნდოსა. ამინ. ვინცა ვინცა შენდობა [მოგვაჴსენოს]. სულსა შიდადელის ძეს ბედის მწერლის შჳლს ნათანაელს შ[ეუ]ნდნეს ღმერთმან. ამინ. მოიხსენე, უფალო, მღუდელი ნათანაილ. ამინ. სულსა ფისაძის ბარნაბეს[ი]ს შ{ეუ}ნდნეს ღ[მერთმა]ნ. ქ{რისტე}. უფალო! დაიცევ ორსავე შინა ცხოვრებასა სიყვარულისათვის ქართლის მომქცეველისა ნინო მოციქულისათა მონა შენი, არაგვის ერისთავი ვამიყ, თანამემცხე\დრე მათი მარიამ; ძე მისი მამუკა, თანამემცხედრე მისი მარიამ, ძენი და ასულნი მათნი და შვილთა მისთა შორის წარჩინებული ასული მისი ნინა\შენად სათნოდ განაგე ორ კერძოვე ცხოვრება მათი. ამინ. ამინ. ამინ.

სული ბაიონისა [ბატონისა?] შალვასი კურთხული იყავნ უკუნისამდე. მათ[ისა] მეუღლისა ულუმპიაჲს კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. დაისა [მ]ათის მასურბეგ და მისთა ძმათა დღეგრძელთა დღეგრძელობა[ითა] ცოდვანი მათნი შეუნდვენ. 

ვასილსა და მისთა დედა-მამათა შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ! ო[ჳფალო]. მირანსანი იოსებს შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა აბრაჰამისსა შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. 

ქ[რისტე]. სულსა ქუენიფნეველისა

ფარემუზისსა შეუნდნეს ღ[მერ]ათმან [!]. ქ{რისტე}. სულსა ქუენიფნეველისა სიაოშისსა და მისისა მეუღლისა საინერახათუნისა შეუნდნეს ღ[მერ]ათმან. ქ[რისტე]. სულსა ქუენიფნეველისა მანუჩარისა და ახალციხელისასა შეუნდნეს ღ[მერ]ათმან. დეკანოზნო და კრებულნო! მაგა წმიდისა სამებისა ძალსა, ნუვინა შეშლით! ვინცა შეშალოს, ჩუენთამც ცოდვათა მზღუელ არის. სულსა მახარებლისა და მათისა მეუღლისა ეთერისსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ.

სული მაჩაბლისა გიორგისი კურთხეულ იყავნ უკ[უნით]ი. ა{მი}ნ. სული მათისა მეუღლისა მირანდუხისი კურთხეულ იყავნ უკ[უნით]ი. სული მაჩაბლისა ივანესი კურთხეულ იყავნ უკ[უნით]ი. სული მათისა მეუღლისა თინათინისი, კურთხეულ იყავნ უკ[უნით]ი. 

ქ[რისტე]. ჩუენ ყოვლის ცოდვილთაგან უცოდვილესნი მოვედით, წმინდავ მღთის მშობელო, წმინდავ სამებავ, გერგეთს თაყვანის საცემელად შენდა. ჩვენ, უღირსნი გიორგი არაგვის ერისთვის მეუღლე, თამას სარდლის ქალი დარეჯან და ძე ჩემი ოთარი, რევაზ, ბარძიმ [და იოვანე?]. შემინდევ ჩემნი ცოდვანი და ადღეგრძელე მეუღლე და ძენი ჩემნი. 

„კრებულის“ განაჩენი

სახელითა ღ[მრ]თისითა და მეოხებითა წმიდისაჲ ს[ამებისითა] შევიყარენით ჩვენ, კრებულნ[ი] ე[რ]თსულად. დავ[დევი]თ საჩივარი და კრებულობაჲ, საყდ{ა}რს წინაშე გ[ა]ვ[ი]კითხენით. სოფელს არა ვკრებ[უ]ლოთ, საყდარს [არ] შევ[ი]კრი[ბნეთ], მეკ[ა]რე ოთქმელიჲ. ს[ა]ყდარს სოფელს ურთიერთ და ორთავე რჩევითა. სოფელს თუ იქმნას ჭირი თუ რა მეკ[ა]რენი კნნ[უ]ლ{ე}ბით და ... დაიცვან ... ოს [?] სა[ღ]მრთო არის. 

რომენმანცა [!] უღალატოს ერთმანერთსა დიდი ან ცოტ[ა] ... ... ... ერის კაცმან და ან დიასახლისმან, ან მნათემან და ან [მ]ყნორ [კრუ]ლ წყეულ და[შეჩვენე]ბ[უ]ლმცა  [არ]ს ამ[იერ] დ[ა] უკუნისამდინ. ამინ.  [ა]მ[ა]ჩ[იგან] რომენი [სიმარ]თლითა იყ[უნეს], [დიასახ]ლ[ისი ან მამ\ა]სახლისი ან ხუცესი -- შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ ა[მი]ნ. 

გერგეტელ-საყდრისშვილთა საბუთი

დიდებაჲ წმიდისა სამებასა, ერთარსებასა და ერთ-ღ[მრ]თეებასა. შევიყარენით ჴევი ჴეობით-კობით და გუჱლეთიმდი. მზევლები მოგეცით თქ[უჱ]ნ, გერგეტელთა საყდრიშვილ[თა]. გუჱლეთით]ანი და ხარსილაჲ. ცდოჲთ -- გიშელი და ბარზანდელი; სტეფანწმინდით -- ხეთაგი. ... ... ... ... და ქადორაჲ ადის ძე ნავროზი არჯიმაგიშვილი გოგოლაჲ [პაპრ] ... ... [შვილი] [და პარდარის ძე და არსლანის შვილი]. ქობით -- შამბათაჲს ძე ივანე, სოლემანის ძე აჩაჲ. ფანშტით -- ელგუჯაჲს ძე და სუბაუ ... ... თით ... .. დ .... ნ ... ... [ღ]არს .... კიშვილი გ ... ცით .......... თ[ო]თ[ია]. ნადირაული აფია, გაჲბოტნით -- ეკალაური, ... [გა]რბნით -- განგლიშვილი ხუგაზ, [ო]ნიასშვილი გონგლია; სიონით -- სასნა[შვილი] და ბაადინიშვილი და ცოფა [ურა?]; ტყარშეტით -- ჯაუნარიშვილი და ხარსილაჲ; ქედურით -- ბუღნია; გორის ციხითა -- [შა]ლიმანის შვილი ივანე და ხარაგაული სა\ერაჲ და წამალისშვილი პაპონაჲ, ფხვ̃ლიშვილი [ფხოვლიშვილი ?] ჯისშვილი დარჩია, ღაღნიაჲშვილი და ბე ... . და მნაველთაჲცა მათ მ[ოი]კიდეს[ა] ჴურთა[შვილი :] ჩიტურა და ბაჩხისძე და აბიაური და სე[დუ[ვათ]ძე, ყანობით ყალარდოჲშვილი და რაჲ\ს ძე. თრუსოველთაჲცა -- ჴურთიელ  [ყან]ობელთა მოიკიდეს.

მნით ბადაჲსძე და ადოჲთ - ცისკარაშვილი. საღმრთოჲთა -- ს[ა]რო და ბაღიაჲშვილი და ანდრია. კჳრაჲს ძალთაჲთ -- ღუდუშაური შალვა; ახალციხით - დათჳვური შალვა და ჩ[ქაშ] ართხმოჲთ -- შალიკაჲს შვილი და ქიშვარ; ყანანაზით -- აბარუშ და ლაშქარაული; მთრეხით -- ვარსილის ძე და საერაჲს შვილი. ამისნი მოწამენი არიან: სტეფანწმიდით -- ანდირა შვილი და ... და... ი[შ]ვილი; ფანშტით -- შაშარ; ჴევით -- ყარაბუღა შვილი დარჩია; ტყარშეტით -- ბეკოჲშვილი; იოვანე, ჴურთისით - - ცოციკის ძე და სნოჲთ ბარსაგის შვილი. ესე მზევლები ანათ საყდრის შვილობისათჳს მივეცით, რომე მეფესა შეეწყალნეს და ებრძანა ჩ[უჱ]ნ თანა და რომენიცა მძევალი გაუტყთეს, რისხვსმცა წმიდაჲ სამებაჲ ერთარსებაჲ; კრულმცა არის სული მისი და ნესტორს და ოროგინეს თანამცა დაისაჯების სული მისი. ვინცა მაგრად და მართლად დაუდგეს, სული მისი ღირსთა და მართალთა თანამცა იხარებს. ამინ. დაიწერა ქრონიკონსა ასოცდა შჳდსა, ფებერვალსა ოცსა: --; --;

სულსა მი[დე]ლაურისა ყარაბუღას შ{ეუნდვე}ნ ღ[მერთმა]ნ. მის[ს]ა მეუღლესა შუენიერს შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა ბურდულისა მიქიასას შ{ეუნდვე}ნ ღ[მერთმა]ნ. მის[ს]ა მეუღლესა ჯარმელიქს შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ, ა[მი]ნ, უ[კუნისამდე] ღ[მერთ]ო.

ნაცვლის ინდო ზაქაძის მოსახსენებელი და შეწირულების წიგნი

ქ[რისტე]: სულსა ნაცულის ზაქაძისა ინდოსსა და მეუღლისა მისისა გულქანისსა შეუნ[დ]ნეს ღმერთმა და სული მათი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. შვილნი მისნი დღეგრძელობით და მშვიდობით დალოცნეს ღმერთმან. ამინ. მე, ზაქაძემ ინდომან შევსწირე წმიდას სამებას ფანშეტს ჭიელისეული დღენახევრის ყანა. უბნის[ჯ]უარითა [უ]რთ, მეფეთა სიგლით ნაბოძვარი. არე რომე [ფე]რისცვალებასა დღესა ერთობილნი ს[ტეფანწმიდ]ელნი და გერგეტელნ[ი] ჩუენთუის და [ძეთა] ჩუენთათუის ლოცვა-კურთხევასა და შე[ნ]დობასა ბრძანებდენ. პაპრუაშვილის შიბლიასა, მიქოსძეს ლომიასა, ჴადელასძე ზალია, ბეგნის შვილი გებუასა, ალუთხარისა შვილი ირემასა ამათის  თავდებობითა ესე ლოცვა-კურთხევა ნიადაგ ჩემთუის ითქმოდეს და არა ოდეს მოიშალოს. ვინცა ესე მოშალოს, წყეულმცა არს ჴსენება მათი. დამამ\ტკიცებელნი ღმერთმან აკურთხნეს. ინდოსა და მის მეუღლეს გულქანს შეუნდნეს ღმერთმან და შვილნი მათნი მშუიდობით დაიცვნეს ღმერთმან და ნათესავნი მისნი. ამინ. კირიელესუ.

ზევდგინისძე -- ამილახორთა და სხვათა მოსახსენებელი

სულსა ზევდგინისძისა ამილახორისა თაყასსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა თინათინისსა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ, ა[მი]ნ. ყარას შვილსა დავითს შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ, ა[მი]ნ. სევდაოზ ყოფილსა სენაოზს შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ ა[მი]ნ. ს[უ]ლსა აბაზაჲსძისა ჭვა[ი]სსა [?] მოურავისსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. და მისისა მეუღლისა გულდა[ბ]ისსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. ს[უ]ლსა დუდურისა ვირშელსა მოიჴსენე, კურთხეულ იყავ უკ[უნისამდ]ე. არფნნესა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. ძეთა მათთა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა ამილახორისა იმარინდოსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ ა[მი]ნ. სულსა მათისა ძისა ზევდგინისა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა მათისა ძმისა აღნიაჲსსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. მათსა მეუღლესა დესპინახათუნსა [შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ]. სულსა ამილახორის შვილისა სიაოშისა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა[ნ. ა[მი]ნ. სულსა ამილახორისა თაყასა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. სულსა მათისა ძმისა დემეტრესა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. ქ[რისტ]. სულსა რატისა შვილსა შეუნდ[ო]სა ღმერთმან. მისნადონ [!] თურმანის შვილსა სანდუხტასა შეუნდნეს ღ[მერთმა]ნ. ცოდ[ვანი] შე... ... ... ... ... .

სულსა სამ[თ]ავისისა დეკანოზისა გაბრალისა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. მის[ს]ა მეუ[ღ]ლესა რუადამს შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სული ერისთავთა ერისთვისა ნუგზარისი კურხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული მათისა მეუღლისა დედისიმედისა კუთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სული ძეთა მათთა ლომისაჲ და შაბურისი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. სულსა ზაქჲის ძისასა შ[ეუ]ნ[დნე]ს ღ[{მერთმა]ნ! ა[მი]ნ. მისსა მეუღლესა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ, ა[მი]ნ. მამუ, ძეუ, სულუ წმიდუ! ბათიკას შვილს უთარსა ვარ̃ზსს შეუნდევ მისნი ცოდვანი. მამაუ, ძეუ, სულუ წმიდაუ, თ[ეი]მ[უ]რას შეუ[ნ]დვენ. ქ[რისტე]. /// ო[ჳფალო]! [მოსაგებელი და] საწირავი გებძან //// ო! სა და /// და /// ვაწ[ი]რ... თა და წ ... ... ... . ოთხას ოცი თეთრი [საწი]რავი. ასი თეთრი  [თამარ] მოგახსენა შესანდობლადა  [მის თვის] და სულსა  [მად]სა სადიდიდებელადა და სამოცი.

სულსა ქ... ... ვ... . სა [შეუნ]და[ნე]ს ღმერთმა. მეცხედრისა სულსა ვაჩანასა ძეთა ასულისა თამარისა შეუნდნეს ღმერთმან [მის]ნი ცოდვანი, პატრ[ონისა] . . არამ . . ოელ [?] დე[კა]ნო[ზ]მან მაგა წმიდის სამებისა [ქრის]ტეს [?] საფლავის მადლ[მა] ... [და] არ შეგ[უიშალოს?]. სულსა პატონისა[!] ფარებუზასა შეუნდნეს. ამინ. მის[ს]ა მეუღესა გაიანეს შ[ეუნდნე]ს ღმ[ერთმა]ნ. სულსა ლომსთა დედაბრისა ბურ[ს]სა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. აფთრის ძესა მოძღუარსა ///სნს შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. მისსა მეუღლესა მარინეს შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. აფთრის ძესა მელქიზედეკს შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. აეს [?] ცოდვანი მისნი შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. და მათსა ძმასა ს[ა]ღირს შ[ეუნდვე]ნ [ღ[მერთმა]ნ]. სულსა ერისთავთა ერისთვისა იორამისა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა მათისა მეუღლისა სვედაოზისა შ[ეუნდვე]ნ ღ]მერთმა]ნ. სულსა ბატონისა რუადამისა შეუნდვნეს ღ[მერთმა]ნ ა[მი]ნ. ო[ჳფალო]. ... ... ... სულსა შიოსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა გურგენიშვილისა საბურისა და მისისა მეუღლისა შამანდუხისა და მისთა დედამამათა. შ[ეუნ]დ[ნე]ს ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. ამილახორის სახლის უხუცისა [მ] . . ბმს ... ... 

სულსა როსებ[ი]სჲ შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ ს[ულ]სა მამისა მისისა ტოზსა შ{ეუნდვე}ნ ღ[მერთმა]ნ, მეუღლესა მ[ის]სა ჯ[ა]რმელიქს შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. და დ[ა]სა მის[ს]ა ნ[ა]რდის შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ ა[მი]ნ. ს[უ]ლსა გარეყნის ძისა ეშუღასა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ ა[მი]ნ. მის[ს]ა მეუღლესა შ[უე]ნიე[რსა] შ{ეუნდვე}ნ ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. მ[ათ]თა შვილთა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. სულსა მურთშას ძისა ანტონასს შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ა[მი]ნ. სულსა პატრონის იგოლისს შეუნდვნეს ღმერთმან. სულსა მოძღურისა ღუდუშაურისა ჯერასიმესსა შ{ეუნდნე}ს ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. მეუღლესა მისსა რუსუდანს შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. ვინცა ბრძანოთ, თქვენცა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა რუსას შეუნდვენ ღ{მერ}თ{მან}. და შვილს  [მ{ა}ღ]რიბს შეუნდვენ ღ{მერ}თ{მან}. კავკასის ძესა ზაქ[არი]ას შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. აქა ერისთავნი ეწერებოდეს ამას იქით.

სულსა მესტუმრეთა უხუცესისა როშნიასისჲ კურთხეულიყავნ უკუნისამდე. ამინ. სულსა გოგნიასა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. სულსა სიმერნელის შვილის{ა}ჲ პიპსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. სულ[ი] ერისთვის დისწულის{ა}ჲ მირ[ბ]სა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ჭარმაულისჲ ლომისჲსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ქადაგის ძესა ვიგრის და მისსა მეუღლესა ლალითარსაინს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. სულსა ს[იტ]ას შვილისა ბერისსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა სევ{ა}რდ{ი}ს შვილისა გრიგოლისსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ბატკანურის შვილისა თანგულასსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. შალიკას შვილსა ქაიმაროზს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. მისსა მეუღლესა ანძავლისა ასულსა გულქანს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. სულსა ზაქას ძისა გორგასლისასა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა მისსა მეუღლისა ნანრისსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა მისსა მეუღლისავე საჰზბრისა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა მათისა შვილისა გიორგისსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა მისისა მეუღლისა შუჱნიერისსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ც[ქ]იტისსა [?] შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ.

[სულსა] გ[ვ]რიტის ... ... ... ღ{მერთმა}ნ. სულსა გულდოლმი[შ]ისა შეუნდნეს ღმერთ{მ}ან. ამინ. სული ჩრდილელის{ა}ჲ შალვასჲ შ{ეუ}ნდ{ვე}ნ. სულსა დადიანთ{ა}ჲ მოლარე[თ] უხუცესსა და ბაგრატ[ოვანთა?] ... ... . ივა/// შ{ეუნდნე}ს ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ.  [ამისნი] ცოდვანი ... ... ... ... ... ბარძინცა ადღერგძელე ღ{მრთი}ს{ა}ჲ და მშჳდობით აღზარდე. და მისსა მეუღლესა ბატონს თუხ ... შეუნდვენ ღ{მერთმა}ნ ყ{ოველ}ნი ... ამის ცოდვანი. ამინ უ{ქუნისამდე}ჲ. იჴ[სენებოდენ] და დედასაჲ მათსა გუ[ლ...] შ{ეუნდნე}ს ღ{მერთმა}ნ ცოდვანი მისნი. ამინ, უ{კუნით}ჲ. იჴსენებოდენ უკუნისამდე. ვინცაჲ და რამანცა კაცმან ესე [აწედისა] შეშალოს, შემცა\იცვლების სჯულისგან სახიერისა და იუდასთანმცა არს საჴსენებელი მათი. ბარინდო ყოფილსა ბიძინეს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ.

სულსა მ[მნ]ეს ნათ[ო]ბის შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა ღუდუშაურისა მოძღრისა გიორგისა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. მ[ისსა მეუღლე]სა ანნას შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. მათსა შვილსა [დ] ... . შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა}ნ. ... .. წ[მიდანო] სამებანო! შეიწყა . .  [დავით?] ... .. ერისთ[ავი] ... ... ... ... ყოველთა ცოდვილთა უცოდვილესსა [კ]ლიმის შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. ამინ. მათსა მამასა ნიკოლოზსა შ{ეუნდვე}ნ ღ[მერთმა]ნ. მათსა დედასა თეკლას შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა}ნ. მათსა ძმასა მაქსიმეს შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. ამინ. მათთა მიცვალებულთა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. ამინ. სულს[ა] გავაზელის ძის[ა]ჲ ესტატეს შ{ეუნდვე}ნ ღ[მერთმა]ნ ამინ. სულს[ა]ჲ ფილიპესა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. სულსა მამისსა ბარამისძისა ასულისა გულფარაოდენისა შ[ეუნდ]ნ{ე]ს ღ[მერთმა]ნ. ოტიას ჩომ[ა]ჲხ[ა]ჲს შვილს ვარძიელსა და მისსა მეუღლესა ნათელს შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ{მერთმა]ნ. სულსა [მ]ა . ს . რასა ჭუკიასსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. მისსა მეუღლესა მარიამსა შ]ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ.

[დ]ა -- სი - - - - - - - - - - - - - - - - - ისსა --[ვ]ასა - - - - - - - - - - - - - - - - - - - კოსტანტი[ნ]ეს - მრ - - - - - - - შ[ეუ]ნ[დრე]ს ღ[მერთ\მა]ნ. ა[მი]ნ. [სულსა] მონოზნი[სა] - - - - - ანესსა შ[ეუნდნე]ნ [ღმერთმან.]

ათაბაგთა და სხვათა მოსახსენებელი

სული ათაბაკთა [ათ]აბაკისა ყუარყუარესი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე, ა[მი]ნ, ო[ჳფალო]. მისსა მეუღლესა დედისიმედსა შ[ეუნდ]ნ{ე]ს ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. სული ბატონისა ქეიხუასროისი კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე. ამინ. სულსა ვახუშტყოფილისა ვასილიოსისა შ[ეუნდ]ნეს ღმერთმან. და მათსა მეცხედრესა ქეთეონყოფილსა ქრისტინეს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. და ძესა მათსა ამოანს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. და მათსა დასა, პატრონსა ელენეს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. სფირიდონს შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. მამასა მათსა მამისასა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ და დედასა მათსა დედიმედსა შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. მესტუმრესა აბესალამს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. ერისთავსა ღუნიასა შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. .... [ფ]ლის ძესა ლაშქარას [და მისსა შ]ვილსა რომნე [?]

სულსა ქავთარასძისა ახალციხელისა და კახაბერის̃სა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. მათსა მეუღლესა ოსნაოზს და მარიხს შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. სულსა ძისა მათისა ლიპარიტისასა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ფხუჱნელას ძისა ინანაჲსასა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა მისისა მეუღლისა გულზურაბისასა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ფხუჱნელასძისა ივანესასა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ბასილის შვილისა მაყასსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ჩიკუტისძისა გიორგისასა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ე[რისთავთ] ერისთვისა ქუენიფნევე\ლისა შალვაჲსსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. მათსა დედასა თმაგიშლისს შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. სულსა ვაჩანის ძისა ყიზილისსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ლომისძისა წინამძღურისა შიოსსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. სულსა ჟურულისა წინამძღურისა გ{იორგ}ისსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. მეფეთა წინა მოსაქმე იყო და სიგელიცა მან დაგჳწერა.

სულსა ქერჩისძისა იმრინდოსსა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა სანდუხტ ყოფილსა ირინეს შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. სულსა ფრიად ცოდვილისა ჩოლაყას შვილის ბეენასსა შე{უნდ}ნეს ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. სულსა დედისა მისაისა გულ\ზუბრისსა შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. მეორედ და კუალად ფრიად ცოდ\ვილისა ბეენასასა შეუნდნეს ღმერთმან. სულსა [პაა]ტას ძისა საღირისა და მისსა მეუღლესა მარიხსა შეუნდნეს იესო ქრისტე ღმერთმან მათნი ცოდვანი. ამინ, უფალო. მარიხს შეუნდნეს ღმერთმან. ამინ. - - - ნიასა და მისსა მეუღლესა გულდამს შ{ეუნდნე}ს ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. - - - და მისსა - - - - - - - - [ა]მზეს შ{ეუნდვე}ნ.

[ქ{რისტე}] სულსა - - - ხრისა - - - ნ - რასა [და] მა - - - - - მა და წმინდამა სამებამა. საბას და მისსა მეუღლესა ლაილას შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ქ{რისტე}. სულსა პატრონისა ბოცოსა შეუნდვენა ღმერთმან.  [ე]ნრასტაიძის [?] შვილთა ალექსის და სიაოშს, დაემეტრეს, მამცარასა შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. და უკუმთთა ჩამამავალთაცა. აბრაჰამყოფილსა ათანასეს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. მათსა შვილსა მიქელს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. შენრასა ჯავახჲშვილსა ნონას შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. მეუღლესა, დედასა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. მამავალთა მისისა სახლისათა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. პაპასა და მისსა მეუღლესა შრინდოს შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. დარისპანსა და მისსა მეუღლესა მ{ა}რგლიტს შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. [წ]მედასა და მისსა მეუღლესა მზექალ[ს] შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. ზურაბს და მისსა მეუღლესა როდამს შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. და მათსა დასა რუამიდურ ყოფილსა რიფსიმეს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ.

სულსა ივანესა შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ. მის[ს]ა მეუღლესა - - - - შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. [ვინცა] - - - - - - შლოს, ანუ - - თა\ობითა, ანო{ჳ} სხ{უ}ის{ა}ჲ საქ - - - - - - - - - - -  [სხუ]რასძესა ზოსიმეს და მშობელთა მისთა შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. მაკრაშვილსა გერ{ა}სიმეს შ{ეუნდვე}ნ ღ{მერთმა}ნ და მათსა დეკანოზსა ოთას, ჩომა\ხაშვილსა საბას შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. მისსა მეუღლესა ელენეს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ.  [კას] - - - [ნი]აბს- - [თსა] პავლეს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ და მისსა მეუღ\ლეყოფილსა ნინოს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. და მათსა შვილსა ფარადა\[სა შ{ეუნდვე}ნ] ღ{მერთმა}ნ. - - - - - - - - და მისსა მეუღლესა მურვათს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. სულსა აქიმის ძისა იოსებისსა შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. მისსა შვილსა ქანიდავლეს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. ალფეროზის შვილსა დავით ყოფილსა და მისსა მეუღ\ლესა დედისიმედსა შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ. ხოჯ[ლ]ისენს და დედასა მისსა იათამზეს შ{ეუნდნე}ს ღ{მერთმა}ნ. ფრიდონს ცოდვანი მისნი შ{ეუნდნე}ს ღ{მერთმა}ნ. დედისიმედსა და მის[ს]ა მეუღლესა სულსა რომანოზისსა შ{ეუნდნე}ს ღ{მერთმა}ნ ა{მი}ნ. - - - - - დის ძესა გოგის და მისსა მეუღლესა გულსუ- - - -- - და მათსა შვილსა მირზ{ა}ჲს შ{ეუნდ}ნ{ე}ს ღ{მერთმა}ნ. ა{მი}ნ.

სული დემეტრესი კურთხეულ იყვ{ა}ნ უკუნისამდე. მათს მეუღლეს თინათინს კურთხეულ იყავნ უკ[უნისამდ]ე. ქ[რისტე]. სულსა ქვენიფლევლისასა ბატო სულსა ტბელას ძის ი[ოა]ნესა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ სულსა მისის მეუღლის გულარმშის შ[ეუნდ]ნ{ე}ს ღ[მერთმა]ნ. ს[უ]ლსა ეცდაშვილის შიოსა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. ს[უ]ლსა მისის მეუ[ღ]ლისა რაოდენისა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა ფურცელას ძის ნორადინისსა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. ს[უ]ლსა მისისა მეუღლისა სიდუხტისს შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა თუალას შვილისა სორაზანისსა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა მათის მეუღლის გულდაბისსა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა სჳანბერს მოძღვარს მიქელყოფილსა მაკარეს შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა დედაბერსა მარინეყოფილსა მართას შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. ს[უ]ლი გულდის ცოდვ[ა]ნი მისნი შ{ეუნდვე}ნ ღმე[რთმან].

ქ[რისტე]. მახარებელსა დადესა შ[ე]უ[ნდვე]ნ. ქ[რისტე]. მოველ მე უღირსი ნახვად შენდა, ჯვარო წმინდისა ნინოს! საჭეშმარიტებლადა და საძებრად ენისა ჩემისთვინ, მე, ნუგზარ, ვამიყ ერისთვის შვილი. ამინ. და შეიწყალე თანამემცხედრე ჩემი თინათინ. სულსა ე[რისთავთ-]ერისთავისა ქვენიფნეველისა ლარგველყოფილისა ლაზარესა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა მისის მეუღლისა რედნტიყოფილისა ეკატირინესა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა მისთ[ა] შჳლთა ერისთავისა ერასტისა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა ე[რისთავთ-]ერისთვისა იესესა შ]ეუნდ]ნ[ე]ს ღ]მერთმა]ნ. ს[უ]ლს[ა] მისის ძმის ზა[ა]ლისა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა მათის ძმის მოძღვართ მოძუღურისა ბესარიონისა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა მათის ძმის იოთამისა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა ქვენიფნეველის მიქჱლისა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა მისის მეუღლისა თინათინისა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა მათთ[ა] შვილთა: გ[იორგ]ის და პაპასასა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა მრუჱლის შვილის მღდელის ბეჟანისა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ. სულსა მისის მეუღლისა ყაჩაელთ ასულისა ულუპიასა შ[ეუნდ]ნ[ე]ს ღ[მერთმა]ნ.

ქ[რისტე]. საყდარსა წმიდისა გერგეტისა სამებისასა შევ[ე]დრნით დღესა პეტრე-პავლობასა იო[ა]ნე რატის შვი[ლი], მისი მეუღლე სანდუხტ, თურმიძისა შვილი. შ[ე]უ[ნ]დოს ღმერთმან მათ ცოდვანი. ამინ. ზემოდა მატიანეთა ჩავწერეთა. ვინც შენდობა ბძანოთ, თქ[უე]ნც შეგ[ინ]დოს ღმერთმან. ქ[რისტე]. სულსა საწყალობლისა გამდლისა მასკვლავისასა შეუნდნეს ღმერთმან და წმიდამან სამებამან მისნი ცოდვანი. მღდელნო და მოძღვარნო! მაგა წმიდისა სამების მადლსა! ნუ შეშლით! ვინცა შეშალოს, ჩემთამცა ცოდვათა მზღველია.

ქ[რისტე]. ფრიად ცოდვილს საგინშვილის ასულსა დულ[ა]რდუხტს შე[უ]ნდნეს ღმერთმან. ამინ. ქ{რისტე}. ღმერთო, სახიერო! შეიწყალე - - - - ..ანძოვლის შვილის პატრონის ზორაბის სული და მისის მეუღლისა, ფრიად ცოდვილის პ - - ის - - მიქ - - - სულსა მეუღლეს გეორგის წმიდაო და ვნა̃მინჲხლ ივნრფე [!]. მარიხს ცოდვ[ანი მნკხ  [ლ]- - - -ვნოთ.

სულსა ბურდულისა-ფროდისა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ ა{მი}ნ. მის[ს]ა მეუღლესა ნუხსარიგულ-ყოფილსა ნინოს შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. ა[მი]ნ. მათსა შვილსა შაბუს, სულითა საწყალობელსა ფაშდიდსა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ. მის[ს]ა მეუღლესა შ[ეუნდვე]ნ ღ[მერთმა]ნ ორთავე. ა[მი]ნ, ო[ჳფალ]ო ღ{მერთ}ო. ქ[რისტე]. სული - - - შვილის ს - მის ცდ[ოის?] მოურავისა კურთხეულ იყავნ უკუნისამდე, ამინ. მეუღლე მისი ემინახანუმ. ქ[რისტე]. უფალო! შეიწყალე არაგვის ერისთვის ბაინდურის ძმა, ნინოწმინდელი მიტროფანე, ამინ. მოიხსენე, უფალო, სამებისა ძალო და [მადლო] მონა ღ[მრ]თისა მიქელიშვილი გიორგი, მეუღლე საი - - - ნ - ულისა ქალი ანუკა - - - - - 

კათალიკოსის მიმართვა

ჩვენ, ქრისტე[ს] ღ{მრ}თისა მიერ კურთხეულმან კ[ათალიკო]ზმან ბატონ[მან] - - - ნ ესე რჯული და მცნებ[ა]ჲ დაგიგდე  [თ]ქვენ, გერგეტელთა საყდრისშვილთა: ხუცესნი [და დეკანოზნი?] ამა თემისნი [თ?]ქრ - - - - - რაჲცა სამას და ათურამეტთა მამათა [რ]ჯული გააჩინეს, მარხვაჲ და უქმი ორმოცი დღე; ქრისტეს შობის მარხვაჲ, ოთხშაბათ-პარასკევნი, მოციქულთ მარხვა, ყოვლად წმიდის მარხვაჲ იდ დღე. ესე ასრე შეინახეთ თქვენ და თქვენ[ის] [სი]ტყ[უ][ი]სა [არ]ჩ[ეულ]მან კაცმან. რომენმანცა კაცმან შაბათისა ცხრა ჟამითგან ვიდრე ორშაბათისა განთენებამდის ვანცა რაჲ ქნას, ანუ თუ საუფლოთა დღესასწაულთა უქმი გატეხოს, რასაცა ავსა უზამს, უბრალოდ ვიყუნეთ. თქ[უე]ნ, საყდრის შვილ[ნ][ო] შემცოდე იყ[უნეთ] წმიდისა სამებისა და ყოვლად წმიდისა ღ[მრ]თის მშობ[ე]ლისა და ოთხ[ი] ათასი თანგა ქ - - რ[თა]მი დაიუროს. იყუენით საყდრისა შვილნი ერთსულობით: უფროსნი, უფროჲსად და უმცროჲსანი [?], მღდელ\ნი -- მღდელთა წესითა და ერისგანნი -- ერისგანთა წესითა. რომენმანცა ხუცესმა აბჯარი აიღოს, ვინცა ნახოს, წა[ა]რთოჲ[ს] და ჯურუმცა აზღვევინოს ქ{უე}ყ[ანამა]ნ. ესე ასრე გაგათაოთ გერგეტელთა. 

ერეკლე II შეწირულების წიგნი

ქ[რისტე]. ჩვენ ცხებულის მეფის თეიმურაზის ძე, მეორე ირაკლი, მეფე საქართველოსი და დედოფალი დარეჯან ვამტკიცებთ გუჯარსა ამას. რაგვა. რათაც სოფელი ქვაბი ძველთაგან გერგეტის წმინდის სამების ეკლესიის შეწირული ყოფილა, ჩვენც აგრევ შეგვიწირავს და მიგვირთმევია სოფელი ქვაბი, ყოვლის კაცის უცილებელათ. აღიწერა სეკდენბერს კა, ქ[რონი]კ[ონ]ს უნგ. ქ[რისტე]. ჩვენ, ყოვლისა საქართველოსა პატრიარქი [ანტონი] მეფეთაგან დამტკიცებულსა გუჯარსა ამას ვამტკიცებთ. სეკდემბერს კ̂ბ, წელსა ჩღჲე. ქ[რისტე]. ჩვენ, ბატონისშვილი გიორგი ამას ვამტკიცებთ. 

ვახტანგ VI ჩანაწერი (1693 წ.)

ჱე, ყო[ვ]ლად ძლიერო ღმერთო, რომელმან ერთისა ბძანებითა შექმენ ცანი და ქვეყანა, ზღვა და ყოველი რა არს მა[ს] შინა და ჩვენ გვქმენ ხატად შენდა და ჩვენის ცხორებისათვინ ხორცი შეისხ და ჯვარსა დაემსჭვალე და გამოგვიხსენ ჩვენ, თაყვანის მცემელი თქვენი. და ბძანებითა შენით ჰქმენ ქვეყანად მეფენი და მთავარი და აწ ქართლის მთავრად ჰქმენ გიორგი, ბძანებითა შენითა. სძლიეს სპარსთა და გარ[და]ვარდა; დაყო წელი ღარიბობაში ოთხი და მოვიდა და დაიჭირა ქართლი; სთხოვა სპარსთა და არ მოსცა და მე, ვახტანგ, გამაგზავნა ლექში, და მე, ბძანებითა  [მისითა], შემოვიარე აქ და მივდი[ო]დი, რათა შეგვეწიონ სპარსთა ზედა[ძა]ლი ამა სამებისა წმიდანი. და აწ, გევედრები, რათა წარმიმართო სავალნი ჩემი. შემინდევ და ორსავე შინა ცხოვრებისად ღირს მყავ.

ქ[რისტე]. ღმერთო, მიწყალე მონა თქ{ვე}ნი - - - ისი გვ- - - - სალთხუცესი ქი[- ებ?] ამინ. მსნი[?] ლაზარე და ვალენტნი, წმიდავო სამებაო, მიე შენი წყალობა და ვ[ინა]ც [წარი]კითხევდეთ, შენდობას ბძანებდეთ. დაიწერა თ - - - - - თხუთმეტს ქ[რისტე]. უკ{უნისამდ}ე. ქ[რისტე]. წმინდავ ნინო მოციქულო! შეიწყალე მეფე ქართლისა ვახტანგს [!] და მეუღლესა რუსუდანსა და ძეთა მისთა ბაქარს და ასულს თამარს და ანუკასა და თუთას.

ტექსტები